"Święty Józef – patron na nasze czasy” – to hasło mającego się odbyć na przełomie września i października X Międzyna­rodowego Kongresu Józefologicznego. Jego uczestnicy spotkają się przy sanktuarium św. Józefa w Kaliszu.

Kaliskie sanktuarium jest jednym z najważniejszych w świecie ośrodków kultu św. Józefa. Znajduje się tu cudowny obraz Świętej Ro­dziny, nazywany wizerunkiem Świętego Józefa Kaliskiego. Do rozpo­wszechnienia kultu przyczynili się kapłani cudownie ocaleni z obozu w Dachau. Gdy pod koniec wojny Niemcy postanowili zlikwidować obóz koncentracyjny w Dachau, przebywający w obozie księża zwróci­li się w modlitwie do św. Józefa. Złożyli ślub, że jeśli szczęśliwie ocale­ją, będą co roku udawać się w pielgrzymce do kaliskiego sanktuarium, by dziękować za ocalenie św. Józefowi. Pielgrzymki księży ocalonych z Dachau odbywają się co pięć lat. 29 kwietnia rokrocznie przeżywany jest tu jako Dzień Męczeństwa Duchowieństwa Polskiego w okresie drugiej wojny światowej.

Z kultem Świętego Józefa Kaliskiego ściśle związana jest jedna z najstarszych pieszych pielgrzymek w Polsce. Co ciekawe, wyrusza ona z Kalisza na Jasną Górę i z powrotem, a zatem niejako „od Józefa do Maryi i od Maryi do Józefa”. W sanktuarium św. Józefa w każdy pierwszy czwartek miesiąca  zanoszona jest przed obrazem Świętej Rodziny modlitwa w intencji rodzin i o obronę życia nienarodzonych Świętej Rodziny. To odpowiedź na apel Jana Pawła II skierowany do Rodaków podczas wizyty w tym miejscu w 1997 roku.

Papież przypomniał wówczas także, że św. Jozef jest wzorem dla każdego z nas. „Potrzeba tego świadectwa oddania – mówił. – Potrze­ba go człowiekowi, często zagubionemu pośród fałszywych obietnic łatwego szczęścia. Potrzeba go w życiu rodzinnym, społecznym, kultu­ralnym, politycznym, aby wszyscy ludzie mogli w Synu Bożym odna­leźć źródło prawdziwej nadziei. Niech Święty Józef czczony w Kali­skim Sanktuarium stanie się dla nas wszystkich nauczycielem i ducho­wym przewodnikiem”.

Kongres, który odbędzie się w dniach 27 września – 4 październi­ka wpisuje się w jubileusz 40-lecia istnienia i działalności Polskiego Studium Józefologicznego. Inicjatorem założenia studium józefologicznego był bp Antoni Pawłowski.  Nie zdążył jednak urzeczywistnić swojego zamiaru, gdyż zginął tragicznie jesienią 1968 r. Rok później jego następca, bp Jan Zaręba, formalnie erygował Studium Józefolo­giczne w Kaliszu dekretem z 24 września 1969 r. Zadaniem józefolo­gii jest teologiczne zgłębianie opatrznościowej roli św. Józefa w histo­rii zbawienia.

W roku bieżącym upływa także 20 lat od wydania adhortacji apo­stolskiej Jana Pawła II „Redemptoris Custos”. Została ona poświęco­na postaci św. Józefa i jego posłannictwu w życiu Chrystusa i Kościo­ła. Papież podkreślił w niej, że „postać Józefa z Nazaretu nabiera dla Kościoła naszych czasów szczególnej aktualności w związku z nowym tysiącleciem chrześcijaństwa” (RC 32). Te właśnie słowa są inspiracją tegorocznego sympozjum.

Pierwszy Międzynarodowy Kongres Józefologiczny odbył się w 19­70 r. w Rzymie, przy okazji obchodów setnej rocznicy ogłoszenia Cie­śli z Nazaretu Opiekunem Kościoła. Tegoroczny odbędzie się w Kali­szu już po raz drugi, miasto to – ze względu na istnienie sanktuarium św. Józefa zwane Polskim Nazaretem – gościło uczestników sympo­zjum także w 1985 r. Wydarzeniem towarzyszącym wówczas kaliskie­mu kongresowi była rekoronacja obrazu po zuchwałej kradzieży, któ­rej dokonano dwa lata wcześniej.

Warto jeszcze zaznaczyć, że postać św. Józefa, obok św. Jana Ma­rii Vianneya, wpisuje się doskonale w obchodzony właśnie Rok Ka­płański. Przypominają o tym m.in. słowa zawarte w liturgicznym przy­gotowaniu do Mszy św., wypowiadane przez kapłanów: „Boże, który obdarzyłeś nas królewskim kapłaństwem, spraw, prosimy, abyśmy – jak święty Józef, który na to zasłużył, by dotykać i nosić z szacunkiem w swych ramionach Jednorodzonego Syna Twojego, zrodzonego z Dziewicy Maryi – tak i my mieli łaskę służyć przy Twoich ołtarzach w czystości serca i niewinności postępowania, abyśmy dzisiaj godnie przyjęli Przenajświętsze Ciało i Krew Twojego Syna i zasłużyli na wieczną nagrodę w przyszłym świecie”.