To, co odróżnia chrześcijan od niechrześcijan, to niezatarte znamię Chrztu świętego. Chrzest jest początkiem nowego życia we wspólnocie z Jezusem Chrystusem i ze wszystkimi, którzy w Niego wierzą. Dlatego też otrzymujący chrzest zostaje nazwany po imieniu, a czasami nawet otrzymuje na chrzcie nowe imię. Prawidłowo udzielonego chrztu nie można ani powtórzyć, ani też go odwołać. Bóg nigdy nie odbiera swojej miłości i nie cofa raz danego słowa, nawet gdy człowiek odchodzi od Kościoła, chrzest pozostaje ważny. Ochrzczony już na zawsze złączony jest z Chrystusem. Ta nieodwołalna ważność sakramentu jest jakby pieczęcią złożoną w naszych sercach - na zawsze, w ludzkiej wierności i niewierności, na dobre i na złe, na każdą chwilę życia. 

Chrzest odradza do nowego życia, bierzmowanie je doskonali, Eucharystia kończy i wieńczy cały proces inicjacji, cały proces nowego narodzenia. Taki porządek sakramentów wynika z jedności ekonomii zbawienia. Widoczny jest w nim pewien dynamizm, o którym nie należy zapominać. Przez sam chrzest człowiek nie został jeszcze wprowadzony w całe misterium, nie osiągnął pełni. Konieczne jest dalsze i jeszcze doskonalsze włączenie w tajemnicę Chrystusa i Kościoła przez dwa kolejne sakramenty inicjacyjne. W Ruchu Światło-Życie staramy się nieustannie wracać i pogłębiać wprowadzenie w misterium chrześcijańskie. W formacji po II stopniu, na początku Wielkiego Postu, który jest okresem bezpośredniego przygotowania do odnowienia sakramentalnego wtajemniczenia, sprawuje się obrzęd "wezwania", czyli "wpisania imienia". Obrzęd "wezwania" zamyka właściwy deuterokatechumenat, a więc długi czas kształtowania duszy i serca. Aby ktoś mógł być zapisany jako "wezwany", wymaga się od niego dojrzałej wiary i Świadomej decyzji na przyjęcie sakramentów Kościoła. Po obrzędzie wezwania uczestnik formacji powinien wykazać się żywszą gotowością pójścia za Chrystusem.

Bierzmowanie łączy się z chrztem w sposób bezpośredni, ale jednocześnie się od niego różni. Dar Ducha Świętego jest tylko dla ochrzczonych, tzn. dla tych którzy przez zanurzenie w śmierci i zmartwychwstaniu Chrystusa zostali odnowieni i włączeni do Kościoła, ponieważ Chrystus daje Ducha Świętego Kościołowi i przez niego udziela Go poszczególnym osobom. Chrystus przygotowuje misję Ducha Świętego i ją doskonali, aby każdy, kto Go otrzymał mógł działać w Kościele i żyć we wspólnocie przyczyniając się do zbawienia świata.

Według nauki Ojców Kościoła chrzest potrzebuje dopełnienia. Dlatego bierzmowanie nazywane jest "confirmatio baptismi", czyli potwierdzenie/dopełnienie chrztu. Nie znaczy to, że chrzest jest niedoskonały lub niekompletny, lecz zostaje dopełniony przez wylanie Ducha Świętego jako zasady i źródła nowego życia oraz charyzmatów dla dobra Kościoła. Chrzest prowadzi do bierzmowania i domaga się jego, tak jak bierzmowanie wymaga uprzedniego chrztu i rozwija dane przez niego nowe życie. Widać z tego, że bierzmowanie nie może być traktowane w oderwaniu od chrztu, lecz ściśle się z nim łączy, rozwija łaskę udzieloną we chrzcie oraz skierowuje do Eucharystii jako swego szczytu i dopełnienia.

Wzajemne przenikanie się chrztu, bierzmowania i Eucharystii lepiej się zrozumie wychodząc od związku jaki łączy te trzy sakramenty czyli od Ducha Świętego, który ma na celu dopełnienie dzieła Chrystusa. W Eucharystii dopełnia się cała inicjacja dlatego stanowi ona jej szczyt. Już ochrzczony ma prawo do udziału w Eucharystii, ale dopiero bierzmowany może uczestniczyć w niej w sposób najpełniejszy i najwłaściwszy.

W sakramentach nie uczestniczymy jednak sami dla siebie i wyłącznie dla własnego uświęcenia. 15 stycznia br. papież Franciszek podczas audiencji generalnej przypomniał o tym, że na mocy chrztu stajemy się uczniami misjonarzami, powołanymi do niesienia Ewangelii w świat. „Każdy ochrzczony, niezależnie od swojej funkcji w Kościele i stopnia wykształcenia w wierze, jest aktywnym podmiotem ewangelizacji... nowa ewangelizacja powinna pociągać za sobą nowe zaangażowanie Ludu Bożego, każdego z ochrzczonych”. Lud Boży jest ludem uczniów, bo otrzymuje wiarę i misjonarzy, bo przekazuje wiarę. To w nas czyni chrzest, sprawia, że otrzymujemy wiarę i przekazujemy życie wiarą. Wszyscy w Kościele jesteśmy uczniami, i jesteśmy nimi już na zawsze, na całe życie.