Założyciel Krucjaty, Sługa Boży ks. Franciszek Blachnicki, był od młodości rozpalony pragnieniem służby człowiekowi, służby polegającej na odnajdywaniu i ocaleniu korzeni godności człowieka. Temu służyło nie tylko jego zaangażowanie w harcerstwo, ale myśl o realizowaniu swego powołania życiowego jako polityka lub wojskowego. W celi śmierci upewnił się, że tylko Chrystus - nasz brat, podobny do nas we wszystkim oprócz grzechu - jest jedynym źródłem przywracania godności dziecka Bożego (por. Diakonia - Bogu i ludziom, Eleuteria 46, s. 4-9). Tu ma swe źródło fascynacja ideą Oazy Dzieci Bożych. Fascynacja tworzeniem środowiska życia stale w łasce.
Ks. Blachnicki porównywał często nasze \"odświętne chrześcijaństwo\" do stylu życia żaby, która stale przebywa w błocie, od czasu do czasu tylko wynurzając się ponad powierzchnię, aby zaczerpnąć powietrza. Życie w świecie łaski to życie człowieka wolnego, suwerennego w swych decyzjach i postępowaniu. Tylko człowiek wolny od nacisków zewnętrznych jest zdolny podejmować trudne, niepopularne decyzje, częstokroć konieczne dla dobra innych ludzi.
Integracja z życiem światła rozpoznawanego na różnych płaszczyznach (rozum, sumienie, Objawienie, Jezus Chrystus, Kościół), integracja wyznawanych zasad z postępowaniem staje się podstawą dla podejmowania stylu życia obfitującego w miłość altruistyczną, obfitującego w konkretne znaki tej miłości. Świadectwo życia chrześcijanina objawia dzisiejszemu światu Dobrą Nowinę - Ewangelię o powołaniu do życia z Bogiem, powołaniu do życia w świętości.
Człowiek może zostać tak ukształtowany, przezwyciężać swój egoizm, podejmować taką służbę społeczną wtedy, gdy wchodzi do szkoły uczniów Pana - na wzór uczniów z Ewangelii. W tej szkole zmierzy się z mocami po ludzku niepokonywalnymi (\"ten rodzaj duchów wypędza się postem i modlitwą\", Mt 17,21), które może pokonać tylko bezinteresowna miłość udzielająca bliźnim tego co im właśnie potrzeba, a nie tego co nam zbywa. Tak formowani uczniowie Pana wyrabiają w sobie cnoty społeczne aby \"odmieniać oblicze ziemi\". I jakkolwiek stale podkreślamy, że celem Krucjaty nie jest samodoskonalenie, tylko służba, to przecież, aby być zdolnym do jej podjęcia trzeba w sobie kształtować takiego ducha. Właśnie Krucjata Wyzwolenia Człowieka \"wyzwala\" w człowieku takie postawy.
Ks. Franciszek Blachnicki wskazuje na te cechy życia współczesnego człowieka, które czynią go zamkniętymi na dar dzięcięctwa Bożego i konsekwentnie na możliwość pełnej służby bliźnim. W tym kontekście mówi o człowieku zdezintegrowanym, człowieku konsumpcyjnym, człowieku wyczynowym (Leistungsmensch, succesfull), człowieku manipulowanym (stada). Jako antytezę wskazuje na człowieka zintegrowanego poprzez przyjęcie w swym życiu zasady jedności światła i życia (Fos-Dzoe) opartej o światło rozpoznawane na wymienionych wyżej pięciu płaszczyznach. Antytezą człowieka \"użycia\" staje się człowiek odnajdujący się poprzez bezinteresowny dar z siebie (posiadający siebie w dawaniu siebie). Człowiek, którego celem samym w sobie jest sukces może przezwyciężyć swój egoizm poprzez realizowanie siebie w bezinteresownej służbie bliźniemu. Wreszcie człowiek manipulowany, goniący za modą, reklamą, opinią środowiska musi zostać wyzwolony do miłości, zostać uwolniony z wędzidła społecznych nacisków - spontanicznych czy sterowanych.
Metoda jaką posługuje się KWC jest podjęcie \"walki duchowej\" o wyzwolenie w nas pokładów Bożej miłości. Taka propozycja samowychowania jest skierowana zarówno do dorosłych jak i młodzieży, a nawet dzieci. Jest to propozycja podjęcia ewangelicznego programu posługi poprzez trzy \"najważniejsze uczynki miłości\". Mianem takim Ojcowie Kościoła określali post, modlitwę i jałmużnę. Chodzi o podejmowanie tych uczynków także w zakresie proporcjonalnym do potrzeb społecznych. Bóg, najlepszy pedagog, wzywając nas do wchodzenia na drogę Nowego Życia wzbudza w naszych sercach pragnienie uczestnictwa w Krucjacie będącej taką służbą społeczną, która stanowi równocześnie szkołę Nowej Kultury. Krucjata Wyzwolenia Człowieka wychodząc od zmierzenia się z obyczajowym naciskiem środowiska tworzy klimat nie tylko służący pomocy uzależnionym, ale w nie mniejszym stopniu - wychowaniu młodzieży.
Konsekwentnie Krucjata stanowi szkołę szeroko rozumianej bezinteresownej służby społecznej. Uczy zaangażowania chrześcijańskiego w lokalnym środowisku, a nawet zaangażowania na płaszczyźnie społeczno-politycznej. Dlatego następne dzieła podejmowane przez Sługę Bożego ks. Franciszka Blachnickiego to Niezależna Chrześcijańska Służba Społeczna oraz Chrześcijańska Służba Wyzwolenia Narodów realizujące program społeczny Prawda - Krzyż - Wyzwolenie.