Parafia

(126 -listopad -grudzień2003)

z cyklu "Na pogodne wieczory"

Ślepak

Maciek

Gra przeznaczona jest dla grupy od 6 do 20 a nawet 30 osób. Można grać w niemal każdym w miarę suchym terenie (może być również suchy śnieg), koniecznie porośniętym krzewami lub zadrzewionym. Ewentualnie można grać także w terenie w którym są inne obiekty pozwalające się szybko ukryć.
W grze bierze udział prowadzący — tzw. ślepak — oraz podchodzący. Na początku rundy ślepak stoi w jakimś odsłoniętym miejscu, a wszyscy rozbiegają się i kryją w zaroślach w promieniu kilkudziesięciu metrów. Ślepak zamyka oczy i krzyczy „można!”. W tym czasie podchodzący starają się podbiec jak najbliżej ślepaka. Po kilku sekundach ślepak krzyczy „patrzę!”. Wówczas wszyscy starają się jak najszybciej ukryć. Po mniej więcej sekundzie lub dwóch, ślepak otwiera oczy. Ten kogo uda mu się wypatrzyć — odpada z gry. Sekwencję tę powtarza się aż do momentu kiedy komuś uda się dotknąć ślepaka albo do momentu kiedy ślepak wyłowi wszystkich podchodzących. Ten kto jako ostatni zostanie wyłowiony, albo ten kto pierwszy dotknie ślepaka — wygrywa i zostaje ślepakiem w następnej rundzie.