Pismo formacyjne Ruchu Światło-Życie

Syr 35,12-14.16-18; Ps 34; 2 Tm 4,6-9.16-18; Łk 18,9-14

Księga Syracydesa tłumaczy, na czym polega sprawiedliwość Boża. Psalm wysławia sprawiedliwego Boga, który troszczy się o ludzi bogobojnych. W 2 Liście do Tymoteusza św. Paweł w przewidywaniu rychłej śmierci dokonuje podsumowania swego życia. W ewangelii Jezus pokazuje modlitwę faryzeusza i celnika. Przypowieść dobitnie wyjaśnia, jaka postawa podoba się Bogu.

oprac.AJ

Syr 35,12-14.16-18; Ps 34; 2 Tm 4,6-9.16-18; Łk 18,9-14

„Boże, miej litość dla mnie, grzesznika”. Najprostsza i najbliższa naszemu sercu modlitwa. Okrywa prawdę o nas, ale pozwala też Bożemu miłosierdziu zadziałać w nas. Bo Pan może przyjść ze swoją mocą w nasze życie tylko wtedy, gdy my potrafimy odkryć i uznać swoją małość. Wtedy, ten, który zawsze jest przy słabych i potrzebujących i nam okaże swą łaskę.

oprac.JK

Syr 35, 12-14.16-18; Ps 34; 2 Tm 4,6-9.16-18; Łk 18, 9-14

Dla Boga nie ma znaczenia jakie zajmujemy stanowisko i jakie zaszczyty osiągnęliśmy w świecie. Stworzył wszystkich ludzi jako braci równych sobie i wszystkich wezwał do wiary, każdego pragnie obdarować swoimi dobrami. Bóg wysłuchuje modlitwy tych, którzy zwracają się do Niego w pokorze. Pokora pozwala uznać wielkość Boga i przyjąć Jego pomoc. Dążąc do zaszczytów zaspokajamy tylko swoją potrzebę samorealizacji. Ćwicząc się w pokorze zbliżamy się do Boga, uczymy się modlitwy, która zostanie wysłuchana, a dzięki której możemy również pomagać naszym braciom na drodze do świętości.

oprac.AD

1 Krl 8,22-23.27-30; Ps 84; 1 P 2,4-9; J 2,13-22

Chrystus jest kamieniem węgielnym, na którym Bóg zbudował Kościół jako świątynię. Jej żywymi kamieniami są poszczególni wierzący, którzy stanowią „naród święty” i „królewskie kapłaństwo”. Obchodząc w dniu dzisiejszym uroczystość poświęcenia naszej świątyni, składajmy Bogu dzięki za dar kościoła – świątyni, w której się modlimy i Kościoła – wspólnoty, w której jest obecny i działa Bóg.

oprac.NM